Varen in de Amazonedelta

Suriname

In deze voormalige Nederlandse kolonie, sinds 1975 een onafhankelijk land, woont sedert 2006 onze oudste zoon Bastiaan met zijn (Surinaamse) vrouw Saskia en onze 2 kleinkinderen Sietse en Amber. Dat is ook de reden dat wij, Brigitte en ik, met enige regelmaat in dit prachtige tropische land vertoeven. Net als Nederland ligt het land in een delta gebied en maakt deel uit van de zgn. Guyana schil. Er stromen veel rivieren door het land en het vervoer over water neemt een belangrijke plaats in de transportmogelijkheden. Heel veel plekken zijn alleen maar bereikbaar via het water met de korjalen of wat moderner, door de lucht. Ongeveer een kwart van het land bestaat uit laagland, de zgn. kustvlakte. Hier wonen ook de meeste inwoners. De rest van het land bestaat uit tropisch regenwoud en tegen de Braziliaanse grens in het zuiden beginnen de bergen.

Paramaribo

In de hoofdstad heeft mijn zoon zijn fysiotherapiepraktijk gestart met de toepasselijke naam Boeroeswing paramedische praktijk. Een Boeroe is de naam van de vroegere (blanke) boeren emigranten. Ze wonen echter in het district Commewijne, waar hij ook een praktijk aan huis heeft. Dit ligt oostelijk van de Surinamerivier, waaraan Paramaribo ligt en waar grote zeeschepen tot in de stad kunnen aanleggen. Vlak voor de brug ligt, net buiten de vaargeul, nog steeds het wrak van een Duits koopvaardijschip, de Goslar. Dit schip is in de tweede wereldoorlog door de eigen bemanning tot zinken gebracht, met als doel het blokkeren van de bauxiet transporten voor de vliegtuig industrie van de geallieerden. Is mislukt omdat het wrak juist naast de vaargeul ligt. Af en toe zie je een Nederlands zeilschip in de haven liggen. Zo spotten we een keer de Eendracht.

Meerzorg

Iedere dag over de hoge Wijdenboschbrug naar de stad vanuit Meerzorg. Hun woonplek en onze tijdelijke woonplek als we er zijn. De hoge brug ligt er sedert 2002. Het hoogste punt is plusminus 45 meter hoog om grote zeeschepen te kunnen laten passeren. Daarvoor was er een pontveer verbinding met vaak lange wachttijden. Gevolg was dat Commewijne heel lang een, in de ogen van de inwoners, achtergesteld gebied is gebleven. Dat is nu in snel tempo aan het veranderen. Met het stijgen van de welvaart komen de auto’s ook in groten getale het land binnen. Gevolg is dat in de infrastructuur van zeg maar de jaren ‘50 binnen de kortste keren alle wegen verstopt raken. 23 Een enorme uitdaging voor de bestuurders van het land om hier een passende oplossing voor te bedenken en op dit moment het gesprek van de dag. Files en nog eens files... In de regentijd nog meer files en aan het eind van de maand ook. Dan is er weer geld om benzine te kopen... Overigens varen vanaf de voormalige veersteiger nog dagelijks een aantal korjalen op en neer naar het centrum van de stad met voetgangers en soms een enkele fietser (wij). Je kunt dan kiezen tussen “de centrale markt” of “de waterkant”.

Geen vakantie

Als we in Meerzorg vertoeven is het eigenlijk nooit vakantie maar gewoon hard werken. Noemhet maar een werk vakantie. Als ondernemer ben je eigenlijk altijd aan het werk . Bastiaan is dan ook blij dat er zo nu en dan iemand komt om een handje te helpen. Brigitte is voortdurend in de weer met de kinderen, school, zwemles, voetballen om er maar een paar te noemen. Ik heb me deze keer bezig gehouden met het “updaten“ van de watervoorziening. Suriname is een derde wereldland en de drinkwatervoorziening behoeft een voortdurende zorg. Soms komt er drinkwater en soms niet. Dit is dikwijlsin de droge periode een groot probleem. Om een buffer te hebben zijn er een paar ondergrondse tanks geïnstalleerd waaruit middels een hydrofoorpompje het water in de woning en in ons guesthouse gewoon uit de kraan komt.Om er veilig drinkwater van te maken zijn in beide keukens nog aparte kraantjes gemonteerd. Het water dat hier getapt wordt gaat nog via een actief koolfilter en wordt met UV licht behandeld om bacteriën te elimineren. Al met al een hele klus maar met een bevredigend resultaat.

Visum perikelen

Omdat ik al in begin november in Meerzorg was, was er in de loop van januari een probleem met mijn verblijfspapieren. Het visum was verlopen en ik moest het land uit. Tegenwoordig is de route van Meerzorg naar Albina, de grensplaats aan de Marowijne rivier, in een paar uren te rijden. Tot voor kort was dat een dagtocht over zeer slechte wegen. Nu ligt er een prachtige geasfalteerde weg . We gingen dus op pad naar Albina en moesten daar bij de immigration uitchecken. Vervolgens met een korjaal overvaren naar Frans Guyana. Langs de gendarmerie in Saint Laurent voor een stempeltje in de pas en dan naar het Surinaams consulaat voor een nieuw visum à raison van 20 euro p.p. Nog even stokbrood en Franse kaas kopen in St. Laurent en vervolgens met de korjaal weer naar de overkant van de rivier. Wij wonen hier in Nederland aan de Westerschelde en ik vergelijk het altijd met de oversteek Vlissingen <>Breskens. Bij de Surinaamse immigratie weer inchecken, papieren invullen en je mag weer een tijdje blijven....

Zeeschildpadden

U kent ze vast wel van de plaatjes of film beelden. Deze enorme dieren leggen hun eieren maar op een beperkt aantal plekken op de aarde en één van die plekken is op het strand van Galibi. Helemaal in het oosten van Suriname aan de monding van de Marowijne in de Atlantische Oceaan. Galibi is een Indiaans vissersdorp waar de mensen nog als echte natuurmensen leven. De enige manier om er te komen is met de boot vanuit Albina. Dit is een vaartocht van minstens 2 1⁄2 uur in een klein open bootje. Als het getij tegen is staan er nog flinke golven ook. Of vanuit Frans Guyana. Deze route wordt ook vaak genomen. Veel families uit Galibi zijn in de jaren ‘80, de binnenlandse oorlog, gevlucht naar de Franse kant en velen zijn nooit weer teruggekeerd. Gevolg: Gescheurde families aan beide kanten van de rivier... We waren een paar dagen te gast in Galibi en waren getuige van de aankomst van een vissersbootje, zo volgeladen met vis, dat er nog een vrijboord was van 20 cm. Stelt u zich voor dat deze mensen hiermee de oceaan op gaan... Wij maakten mee dat bij het achteruit varen de staart van de bb-motor even de grond hapte en de hele achterspiegel er uit klapte. Met wat oude spijkers tikken ze die er weer tegenaan en hup varen maar..... De schildpadden hebben we helaas niet gezien, dan hadden we nog een paar weken moeten blijven, Meestal komen ze pas eind februari en in maart.

Ja, dit was een beknopt verhaaltje over ons verblijf in Suriname. Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar dat komt misschien nog wel een keer. De link met de watersport is wat mij betreft het vele watertransport in dit wonderbaarlijke land in Zuid Amerika waar tot in de verste uithoek Nederlands als voertaal wordt gesproken en tot de dag van vandaag op de scholen nog wordt geleerd aan de kinderen.

Ton de Boer

Orisande V13