Marina’s, hokken en haken
Dit jaar zette wij weer eens koers naar Zeediterranéeland. Gewoon drie weken super mooi weer in ons eigen Zeeland met mooie tochten, historische Zeeuwse stadjes en zeilend slechts een halve dag een drup. Voor anker of afgemeerd aan een eilandje of anders in een pittoresk haventje als Willemstad, Middelharnis of Zierikzee. Maar soms ontkom je er niet aan. Accu’s laden na vier dagen, boodschappen, drinkwater of een vuil onweer dwingen je in een box. Je kent ze wel, dé Marina’s met 600 ligplaatsen of meer waar je eigenlijk niet wilt zijn. Heuse urbanisaties met winkels, jachtmakelaar, speelweide met ander kindervermaak en centraal een echte muziektent die Jantje Smit niet zal misstaan. Wordt live inhaken met de TROS, de grootste familie van Nederland. Gezelluug.... Hoge hekwerken met camera’s zorgen dat je niet ongemerkt elders inkopen gaat doen.
Eén voordeel hebben ze wel: de sanitaire voorzieningen, de warme douche. Daar wil ik het over hebben. Mijn stelling is dat elke opdrachtgever en architect nooit heeft gekampeerd of gezeild. Zeker niet onder de douche heeft gestaan in een haven. Ja, thuis in zijn villa. Gezegd moet worden dat de havens de geldverslindende onderhoudsintensieve en veelal weigerende automaten voor stroom, water, en douches meer en meer vaarwel gezegd hebben en je ligplaats ‘all inclusive’ is. Bravo! En WiFi niet te vergeten. Blijft de douche-experience. Die kun je in drie categorieën onderscheiden: A. je kunt toch douchen!, B. het water is warm en regelbaar, C. super mooi onpraktisch. En alle onderlinge combinaties daarvan.
Om maar eens te beginnen bij de hokken. Alles is zo bemeten in gladde Trespaplaten dat je er altijd wel uitkomt met een elleboogstoot tijdens het wassen of drogen waarbij de telefoon in je elleboog overgaat. Je hebt al geluk als er twee kledinghaken geschroefd zijn op het schoonmaakvriendelijke Trespa (merknaam voor volkernplaten). Maar die kledinghaken zijn uniek: niet bedoeld voor kleding. Ok, bij mooi weer hang je er met moeite drie kledingstukken aan op maar bij wat kouder weer en full dressed? Je onderbroek en sokken in de zakken van je broek die je aan een riembandje moet ophangen anders valt alles toch, je T-shirt door de mouw van je shirt, je zeiljack over de deur, je handdoek over het tussenschot. Zeepflacon naast je schoenen op het plankier want een driehoekplankier in het douchedeel ontbreekt. Uiteindelijk is alles toch nat.
Een enorme verbetering zijn de mengkranen in plaats van de ‘druk-op-de-knop’ met ‘what you feel is what you get’ zoals in Marina IJmuiden. Automatisch tijd aftellend mag je tussen de straaltjes heen en weer springen op een temperatuur die jij niet wenst. De oprukkende mengkraan biedt mij gelukkig wel mijn temperatuur afgestemd op de tropische of koude dag van het jaar.
De douchekop is ook zo’n typische keuze van de architect of opdrachtgever. Of van de besparende aannemer? Of je wordt gewaterstraald waarbij mijn inmiddels onbedekte hoofdhuid onvrijwillig wordt verwijderd of je zoekt de straaltjes uit de verkalkte douchekop op. Kan het anders?
In 2002 maakte ik voor het eerst kennis in Denemarken met M/V gescheiden toilet maar gezamenlijke doucheunits. Zeg maar kleine badkamertjes. Alleen of samen, wat jij wilt. Wat een oase. Ruim en met wastafel en douche. Die trend zag ik nu in Stellendam terug. Ook in de nieuwe haven van Volendam hoewel weer hokkerig. Gaat het tij keren? Ja en nee. Wie in Oudeschild of Scheveningen gaat douchen wordt onaangenaam verrast. Beiden zijn recentelijk nieuwe accommodaties maar welke gek het bedacht heeft weet ik niet: WC’s én douches in dezelfde ruimte! Chemicus ben ik niet maar zeker is dat de geurmoleculen zich hechten aan de waterdamp ondanks de afzuiging. Afschuwelijk vies als je onder de douche staat! Architectonisch ziet het er allemaal even mooi uit maar wel die architecten voor een week aan de ketting in die ruimtes! Vooral tussen 07.00 en 10.00 uur!
En wat te denken van de wastafelblokken om je te scheren? Vaak zonder planchet om je artikelen droog op te zetten en zonder andere afzetgelegenheid dan maar in het wastafelnat van je voorganger. Of zo bij WSV Hoorn waar er alleen koud scheerwater uit de kraan komt. Voor de vrouwelijke lezers onder ons, hetzelfde als het epileren van je wenkbrauwen maar dan een hele baard. Verboden bij de Conventie van Geneve! Wie zijn zij die dit bedenken en ontwikkelen? Gewoon als politici. Niets aantrekken van je doelgroep.
Heerlijk toch die Vega. Met een stuk zeep de zwemtrap af en fris en vrolijk weer genieten van een prachtige zeildag!
Lodewijk Cornelissen
V 2506 Deel II